Kinderen met hechtingsproblemen

Hechtingsstoornissen

Typisch kan men zien dat kinderen met hechtingsproblemen zeer angstig of veilig gehecht zijn, maar onzekere kinderen zijn niet zelfverzekerd, angstig of meestal teruggetrokken. Dit soort kinderen heeft in veilige situaties een zeer zelfverzekerd zelfvertrouwen en een veilige gehechtheid aan iedereen. Anderzijds kunnen kinderen met een onveilige gehechtheid zich anders gedragen, meer prikkelbaar zijn en minder sociaal, om het zacht uit te drukken.

Een van de meest gestelde vragen over gehechtheid blijft: “Wat kan ik doen om mijn kind te helpen een veilige gehechtheid te ontwikkelen?” Veel mensen geloven dat van een kind dat een veilige gehechtheid aan een ouder heeft, verwacht wordt dat het een beter sociaal leven zal hebben. Onderzoek toont aan dat verschillende gezinsstructuren en het vermogen van kinderen om tot aanpassing en compromissen te komen een rol spelen.

Uit onderzoek blijkt dat in veilige situaties de affectie tussen gezinsleden gelijk is, zodat ze om de beurt met elkaar moeten omgaan. De kinderen die behoren tot een gehechtheidsarme ouder kunnen vijandig en zeer agressief worden tegenover hun ouders of broers en zussen. Sommige kinderen hebben disfunctionele sociale relaties gevormd vanaf het moment dat ze geboren zijn.

Dyscalculie, een syndroom dat bij een klein aantal kinderen voorkomt, is een syndroom waarbij een kind ogenschijnlijk een hoge intelligentie heeft, maar een benedengemiddelde sociale en familiale vaardigheid. Ze zijn emotioneel niet betrokken en hebben dus een gebrek aan zelfvertrouwen.

Deze lijst is slechts een deel. Ik heb één of twee of zelfs acht van deze hechtingsstoornissen opgemerkt bij mijn patiënten. Allemaal waren ze het gevolg van een gebrek aan gezonde en veilige gehechtheid aan een volwassene. Er zijn vijf soorten gehechtheid en deze kunnen het gedrag van je kind beïnvloeden en vaak betekenen dat hij/zij weer hetzelfde soort gedrag zal ontwikkelen. Hechtingsstoornissen hebben een directe invloed op de ontwikkeling van een kind, dus u moet ze begrijpen zodra u ze opmerkt. Onderzoek heeft aangetoond dat het gedrag van een kind soms kan worden verbeterd door alleen de omgeving te veranderen. Hieronder staan enkele gedragingen die je kunt behandelen voor bepaalde stoornissen.

Gehechtheidsstoornissen

Elk opgesomd gedrag is ofwel veilig ofwel onveilig. Een kind met een veilige hechting heeft een veilige relatie en is in staat om zijn/haar gedrag aan te passen wanneer er conflicten zijn. Een onzeker kind verliest de veiligheid en weet niet hoe het moet omgaan met een scala aan sociale en emotionele problemen.

Kinderen met een veilige hechting hebben het gevoel erbij te horen en hebben een goed inlevingsvermogen in anderen. Kinderen met een veilige hechting zijn niet vaak betrokken bij agressief gedrag of negatieve relaties. Ze hebben de neiging veel vrienden te hebben en positieve en sterke relaties met volwassenen te hebben.

Een kind met een onzekere gehechtheid heeft pijnlijke relaties met anderen en weet niet altijd goed hoe zich gepast te gedragen. Ze weten niet hoe ze moeten delen en hebben dus meestal een gebrek aan vrienden en relaties.

Gehechtheidsstoornis symptomen zijn talrijk. Sommige zijn:

o Gewoonlijk is een kind resistent en drijft het u tot het uiterste. Op andere momenten kan hij/zij gemakkelijk beïnvloed worden door anderen wat betreft kledingkeuze, activiteiten en eventuele persoonlijke kwesties. Dit is vooral te wijten aan een gebrekkig gevoel van zelfvertrouwen.

o Vaak heeft het kind moeite anderen te begrijpen en praat het te veel. Hij/zij kan driftbuien krijgen of slecht sociaal en emotioneel gedrag vertonen.

o Als het kind niemand kent, wendt het zich altijd tot een leerkracht als het zich zorgen maakt. De leerkracht helpt misschien niet. Ze kunnen het kind lastig vallen of klagen.

o Frustratie en onzekerheid komen op school telkens wanneer uw kind iets verkeerd doet. Het kind legt zichzelf bijna nooit uit, maar vertelt u altijd hoe het reageert, waardoor u de indruk krijgt dat u altijd precies weet wat er aan de hand is.

Er zijn ook symptomen van de onthechtingsstoornis. Het kind reageert niet of nauwelijks op je pogingen tot communicatie.

Als uw kind normaal gesproken enigszins gehecht is, maar er is sprake van een aantal van deze hechtingsstoornissen, zoals angststoornissen, en problemen in het sociale en emotionele aspect, dan kan uw kind wat extra hulp nodig hebben. Als eerste stap om uw kind te helpen zijn/haar gehechtheid te verbeteren, kunnen enkele belangrijke stappen worden ondernomen. Hier zijn enkele stappen die u kunt doen om ervoor te zorgen dat uw kind beter voorbereid is op het ontwikkelen van een veilige gehechtheid.

1. Help je kind een gezellige en veilige omgeving voor zichzelf te creëren. Sommige kinderen zijn meer open en toegankelijk. Anderen zijn dat niet. Maak gebruik van deze eigenschappen en maak uw kind toegankelijker.

2. Een kind dat een teruggetrokken vriendschapsstijl heeft aangenomen zal zeer waarschijnlijk een aantal van de gehechtheidsstoornis symptomen ontwikkelen. Hoewel enige welwillendheid en stabiliserende handelingen van volwassenen nuttig zijn, kan het kind nog steeds geen duidelijk gevoel van vertrouwen en verzameldheid ontwikkelen omdat het kind zich steeds tot de volwassenen wendt voor steun en versterking. Dat kind heeft heel weinig contact met de anderen, terwijl zij veel emotionele en seksuele ervaringen hebben in tegenstelling tot het kind dat een stabiele relatie onderhoudt.

3. Een kind dat een gebrek aan liefde van andere kinderen ervaart, zal zich misschien niet storen aan kleine opdringerigheden of beledigingen en afwijzingen, maar zal boos reageren op intieme situaties waarin hem de genegenheid en liefde wordt ontzegd.

Lees meer:
Spelend leren
Hoogbegaafdheid